#365/24

Amadeu,

ik wil nooit meer so erg huilen als toen op het bankje – in de regen. met een smeulende sigaret in mijn verkleumde vingers geklemd. ik wil weer gewoon mij kunnen zijn. simpel – soals het was voordat ik jou schreef. weet je dat ik niet meer kan stoppen met huilen Amadeu? het schaap is over de dam en de dam is gebroken en er volgen er meer. het is dweilen met de kraan op en water naar de zee dragen als je zou proberen mijn tranen te drogen.

ik kon er vannacht zelfs niet van slapen Amadeu. ik slaap normaal als doornroosje – die sliep wel honderd jaar. ik slaap wiegend als een kindeke in in mijn hangmat. ik ontwaak soezelig en slaperig. ik zag de dag tegemoet met een lach. zag – verleden tijd!!! je hebt het goed! verprutst! je hebt het goed verprutst!! ben je daar nu trots op? dat je mij uit mijn slaap kan houden zonder dat je niet eens in de buurt bent?

24 dagen schrijf ik je al. als het uren waren was het maar een dag. so zou het zijn als je mag staan. maar nu – het lijken eerder 24 maanden- 24 jaren – 24 eeuwen. 24 doornroosjes kunnen worden wakker gekust voordat jij een keer je ogen open doet. voor mijn liefde voor jou- voor mij.

ik begrijp het niet helemaal meer. ik ben mezelf niet vandaag. ik ben van mijn stuk gebracht, van streek. noem me geen Lucretia meer, noem me liever Confusia – Stupéfait zal mijn achternaam zijn. nee – dat is belachelijk!!! zie je wat je met me doet?? ik heb een wonderschone mooie naam!!! die verander ik echt niet voor jou!! als er iemand zijn naam moet veranderen ben jij het wel!! neem alsjeblieft een andere identiteit aan en blijf me niet langer achtervolgen!!! ik vraag het je en zeg je – DOE HET!!!

Lucretia

NB deze brief schreef ik eerder vandaag. ik las hem net even terug en denk dat je er misschien wat uitleg bij nodig hebt. ik hoop dat je hebt opgemerkt dat ik je op deze manier goede feedback heb gegeven. so heb ik het geleerd: eerst een ik-boodschap (dat is dat ik zeg hoe het nu echt met me gaat). dan een jij-boodschap (als ik zeg dat jij het hebt verprutst) – dan voel jij je ook betrokken. dan iets luchtigs – het is belangrijk dat scherp te houden. dat is dat stukje over doornroosje, zie je het? daarna is het belangrijk om terug te komen tot een sogenaamde wij-boodschap die beide personen aangaat. dat is het stukje dat ik eerst mijn naam wil veranderen maar dat het me daarna toch beter leek dat jij dat zou doen. het spreekt een duidelijke verwachting uit en het is belangrijk om dat scherp te houden. ik kan wel boos op je zijn maar als ik dan niks zeg dan weet jij ook niet wat jij moet doen. dat is niet fijn voor jou, je staat dan niet met beide benen op de grond – maar nu wel. vandaar dat de mensen deze regel van feedback hebben bedacht. de ik-jij-lucht-wij-aarde. je mist misschien de elementen water en vuur maar dat is niet helemaal so. water is dat ik moest huilen in de regen. vuur is omdat ik deze brief so verbrand. hij mag jou NOOIT onder ogen komen. dan zou ik je somaar kwijt kunnen zijn. omdat je me huilend en hysterisch toch nèt iets minder aantrekkelijk vind als lieflijk en lijflijk aanwezig, soals normaal. als we zijn getrouwd doen we dat voor goede en slechte tijden maar de tijd in aanloop naar het huwelijk -het is belangrijk om scherp te houden- dat we dan echt alleen ons richten op de goede tijden. geen woorden vuilmaken aan vuile was buitenhangen. geen ellenlange brieven met verwijten en schreeuwirige en moeilijke verwachtingen. want hé, ja… het kan nou eenmaal anders gaan dan dat ik hoop in de metro. dat is normaal voor deze fase in ons leven. daarom zeggen ze ook – het kan verkeren. maar nu snel de vlam erin, want dit is al de langste brief ooit. maar ik wil ook dat die lang brandt. net als de tranen nu in mijn ogen. daar zullen we dan zijn – de brief en ik. uitgebrand en uitgeblust.